Við erum ekki holdsveik.

Frábært framtak. Ég eiginlega skammast mín bara fyrir að verða ekki í þessari göngu í dag. Ég hef barist við þennan andstyggilega húðsjúkdóm í 30 ár og nú í sumar fékk ég annað exem á mína aumu handleggi sem engin lækning dugar á nema sterasprautur beint í sárin, sem er svo sem í góðu lagi, því í sannleika sagt var ég orðin svo illa haldin eftir alls kyns tilraunir lækna, einn taldi að ég væri með kláðamaur, annar ofnæmi og svo fram vegis, ég búin að fá hin ýmsustu krem og töflur sem gerðu ekki annað en að láta mér versna. Þannig var komið fyrir mér þegar ég loksins hitti rétta lækninn að hann hefði mín vegna sneiða af mér báða handleggina, það eina sem ég hugsaði þá var að losna við kláðann og sviðann sem voru í bókstaflegri merkingu að gera mig geggjaða.

Ég reikna ekki með að geta skartað ermalausum flíkum í náinni framtíð, handleggirnir mínir eru svo öróttir eftir eftir langvarandi exem, exemið er svo fljótt að breytast í svöðusár og skilur eftir sig ljót ör. Svo er húðin líka orðin svo þunn og viðkvæm eftir sterana og stanslaust áreiti.

Ég hef hins vegar aldrey skammast mín fyrir þennan sjúkdóm minn en oft orðið fyrir fordómum fávíss fólks, sumir eru svo ótrúlega vitlausir að þeir halda jafnvel að þetta sé bráðsmitandi, ég var eitt sinn klöguð í Heilbrigðiseftirlitið, þá var ég að vinna í verslun og maður frá eftirlitinu mætti á staðinn og fór fram á að ég yrði færð til, ynni sem sé ekki í afgreiðslunninni, ætli hann hafi ruglað sporiasis saman við holdsveiki? Já þær voru margar athugasemdirnar sem ég fékk frá bláókunnugu fólki og fæ enn, er samt svo heppin að handarbökin mín hafa verið nokkuð góð síðustu ár.

Ég vona svo sannarlega að þessi ganga opni augu almennings og útrými fordómum í garð exemssjúklinga, það er alveg með ólíkindum hvað fólk lætur út úr sér og er fáfrótt um svona algengan sjúkdóm, mörgum hreinlega býður við að sjá sárin mín þar sem þau eru verst, samt hefur það skánað, þegar ég var á Spáni fyrir 25 árum þá hópaðist að mér múgur og margmenni,"var reyndar sérstaklega slæm þá" minna var glápt í sumar og ég gerði enga tilraun til að hífa fólki við að sjá sárin mín, ef það hefur farið fyrir brjóstið á einhverjum þa´er það bara allt í kei, enda ill geranlegt að vera kappklæddur í 40 stiga hita.

Áfram félagar í samtökum psoriasis og exemssjúklinga, spoex.

Ég tek ofan fyrir ykkur öllum og harma að geta ekki verið með ykkur, ég verð með ykkur í huganum og sendi baráttukveðjur.

Psoriasissjúklingar sýna útbrot sín í göngu í dag

Tómt vesen

Smá prufa, ég er búin að skrifa þrjár langar færslur og þær hafa allar horfið  Ég er búin að fikta og vesenast og er orðin pínu pirruð  Gaman að sjá hvað verður nú. Ég nenni ekki að skrifa aðra, verð að reyna að sofna í hausinn á mér.

Góða nótt kæru vinir

Ég reyni bara aftur á morgun, eitthvað lítið eftir af þolinmæðinni sem ég á nú oftast nóg af, en öllu má nú ofgera.

 

Hjúkett

HJÚKETT! Áhyggjurnar voru hreinlega að ganga frá mér, en gott að vera loksins búin að fá þessi mál á hreint, nú ætti ég að geta lagst áhyggjulaus á koddan minn í kvöld.

Var hreinn sveinn 17 ára

Að vera öryrkji.

Jæja þá er ég mætt í bloggheima, meira hvað ég á eitthvað erfitt með að sofa á næturna, síðustu nótt var ég meira og minna andvaka og las blogg og dinglaði mér stóran hluta nætur. Nú er litli ömmusnúllinn minn í næturpössun ný dottin út af alveg útkeyrður þessi elska. Ég hef svona verið að hugsa um hvað lífið er yndislegt, samt vill það nú stundum gleymast í öllu brjálæðinu. Ég held að það sé afskaplega erfitt að vera barn eða unglingur í dag, áreitið er svo yfirgengilegt og kröfurnar svo miklar. Ég veit hreint ekki hvert þessi brjálæðislega útlitsdýrkun kemur til með að leiða unga fólkið okkar. Hér áður og fyrr var allt svo miklu einfaldara, svo ótalmargir hlutir sem við teljum bráðnauðsinlega í dag voru ekki einu sinni til í ýmindunnarhuganum hvað þá í alvöru. En svona er þetta bara tímarnir breytast og mennirnir með

Sóragigtin er alveg að drepa mig þessa dagana, gigtarlyfin hjálpa þó ótrúlega mikið " hljóma eins og ég sé hundrað ára "´ég held svei mér þá að ég sé búin að vera í afneitun á þennan sjúkdóm sem hefur hrjáð mig undanfarin ár, gigt var alltaf eitthvað sem gamalt fólk fékk af mikilli og erfiðri vinnu, eða það var einhvernvegin þannig í mínum huga. Ef ég er spurð, við hvað vinnur þú segji ég alltaf ég er heimavinnandi en ekki ég er öryrkji. Mér finnst ég einfaldlega vera allt of ung til að vera öryrkji, en staðreyndin er nú sú að sjúkdómar spyrja hreint ekki um aldur. Einnig sagði ég lengi ef ég talaði eitthvað um mín líkamlegu veikindi einungis frá að ég hefði verið skorin upp við brjósklosi og að það virtist bara ekki getað verið til friðs " sko bakið " sem er reyndar alveg satt, hins vegar var ég dæmd 75% öryrkji árið 2004 vegna sóragitar.

Mér leiðist ákaflega að tala mikið um mín veikindi, ég lít líka þannig á að ef að maður er sí og æ að velta sér upp úr eigin sjúkdómum þá festist maður þar og verður svo miklu lasnari fyrir vikið. Mér hefur reynst betur að vera bjartsýn og glöð og tala um eitthvað sem er skemmtilegt og jákvætt. Svo veit ég líka svo ósköp vel að mér er engin vorkunn, það eru allt of margir sem eru mikið veikir og eiga virkilega um sárt að binda eins og langveik börn sem mörg hver eiga litla eða jafnvel enga framtíð, það finnst mér svo óendanlega ósanngjarnt og sorglegt. Þær eru margar hetjurnar sem há harða baráttu alla daga við illvíga sjúkdóma eins og t.d. Þórís Tinna, ég dáist endalaust af hennar dugnaði og æðruleysi, Ásta Lovísa var líka svo dugleg og yndisleg manneskja og það hreyfði rækilega við mér þegar að hún féll frá, frá þremur ungum börnum og öllum sýnum ástvinum, þó þekkti ég hana ekki persónulega, einungis úr bloggheimum. Sjálf missti ég mína kærustu vinkonu úr krabbameini 1999, við vorum æskuvinkonur og alla tíð mjög nánar, hún kemur oft til mín í draumi og hefur gert reglulega þessi átta ár sem liðin eru frá því að hún dó, ég held að það líði aldrey sá dagur að hún sé ekki í huga mér, það tók mig mörg ár að sættast við sorgina, yngsta barnið hennar var 3 ára þegar hún fór, hún var fallegasta manneskja sem ég hef séð bæði að innan og utan, hún vakti alls staðar athygli þar sem hún kom en var svo lítillát og jarðbundin, svo heil í gegn einhvernvegin, maður eignast bara eina svona vinkonu um ævina, hún er og verður alltaf í huga mér og hjarta og alltaf númer 1.

É er samt svo heppin að eiga yndislegar vinkonur í dag sem mér þykir mjög vænt um. Það er eitthvað svo auðvelt að skammast út af öllu sem miður fer og vera upptekin af sjálfum sér, bundin við sína eigin hagsmuni, það gleymist svo oft allt þetta góða, við gleymum líka svo oft að vera þakklát fyrir það sem við höfum, friðurinn kemur að innan en er ekki fólgin í nýju sófasetti eða nýjum bíl.Ef að við ætlum að fá út úr lífinu eins mikið og mögulegt er án þess að gefa getum við ekki fundið raunverulega, varanlega hamingju og gleði. Við getum ekki vonast eftir að skapa frið og jafnvægi í heiminum fyrr en við höfum fundið frið og jafnvægi innra með okkur, við verðum alltaf að byrja á okkur sjálfum. Það er allt of mikil neikvæðni í gangi á flestum stöðum að mínu mati, og allt of margir sem sjá allt tvöfalt verra hjá öðrum en sér sjálfum. Jæja þá er ég búin að koma mínum hugsunum á prent, það er ávalt einhver aðdragandi af mínum skrifum og þá er svo gott að koma þeim frá sér, mér líður alla vega betur á eftir.

Góða nót og gangið hægt inn um gleðinnar dyr.

Best að fleyja sér í bólið hjá litlu ömmumúslunni minni og reyna að sofna.

Ofsóknaróðir Hottintottar

Hvað er eiginlega uppi í hausnum á þessum ofsóknabrjáluðu hottintottum sem ofan á allt kalla sig dýraverndunarsinna? Ekki mikið gæti ég trúað. Ætli minkurinn sé ekki með grimmari dýrum, hann drepur þau dýr sem hann ræður við, hann drepur af mikilli grimmd og oftast miklu fleiri dýr en hann getur torgað. Ja þvílíkar mannvitsbrekkur þetta gufuruglaða lið sem ruglar sér saman við dýravini.

Ég læt eina litla sögu af minnkafjölskyldu fylgja hér með.

Fyrir nokkrum árum bjuggu tengdapabbi minn og hans kona á Hvallátrum, vestasta odda landsins, eða í Látravíkinni rétt við Látrabjarg. Við fjölskyldan skutumst vestur þegar við gátum, enda hvergi fallegra og friðsælla en einmitt þar. Eitt sumarið hafði tengdó vanið irðlinga á að koma á tröppurnar með því að kalla á þá, grenið var skammt frá húsinu og gömlu hjónin voru eina fólkið sem bjó í Látravík allt árið þannig að minkurinn var nokkuð spakur " það er að segja yrðlingarnir " þeir komu trítlandi upp á tröppur og átu kjöt, brauð eða bara það sem tengdó bauð þeim upp á, við stóðum í glugganum og horfðum á, ef þeir urðu varir við einhvern annan en tengdó voru þeir fljótir að láta sig hverfa, ég held svei mér þá að kallinum hafi bara þótt vænt um þá enda voða litlir og sætir. En þeir uxu úr grasi og urðu stórir.

Konan hans tengdapabba er sannasti dýravinur sem ég hef á ævi minni kynnst, á þessum tíma átti hún í kringum tuttugu ketti, elsti kötturinn á bænum var 18 ára, hann átti tengdapabbi reyndar og sá köttur hafði sko marga fjöruna sopið á sinni löngu ævi, þessi köttur hét Felix og var undan læðu sem engin önnur en ég sjálf átti fyrir margt löngu. Felix hafði oft flutt með kallinum milli byggðalaga og hann var líka sjóköttur, fór alltaf á sjóinn með sínum húsbónda enda mjög hændur að honum. En áfram með söguna!

Yrðlyngarnir urðu sem sé bæði stórir og grimmir, þeir launuðu svo gömlu hjónunum matargjöfina með því að strádrepa alla kettina nema einn sem á einhvern óútskýranlegan hátt slapp frá óargardýrunum og heitir sá kisi Gísli og er mikill höfðingi, tengdafaðir minn dó fyrir tveimur árum en Gísli kallinn sefur enn í rúminu hans og bíður eftir honum. Þau áttu líka stóra labradortík sem lifði í sátt og samlindi við allan kattarskaran, eitt sinn var þar einnig heimalingur sem hélt að hann væri hundur, hann kom alltaf með okkur í göngutúra og reyndi hvað hann gat að éta kjötið af grillinu hjá okkur. Sá öðlingur hét Gromsi, krúttlegt nafn  Og þá er þessi saga búin.

Ég get ekki séð neitt sem þessir fáfróðu plebbar sem halda að þeir séu að vernda dýr eiga smeiginlegt með sönnum dýraverndunarsinnum, þetta eru auðnuleysingjar upp til hópa sem vita ekkert hvað þeir eiga við sinn tíma að gera, fuss og svei þeim öllum.

Góða nótt og sofið rótt.

15.000 minkum hleypt úr búrum í Þýskalandi

Áfengislaus hvað?

Á Íslandi þarf allt að vera annað hvort svart eða hvítt, við kunnum ekkert sem heitir millivegur. Banna banna banna! Hver er tilgangurinn með boðum og bönnum? Að farið sé eftir þeim reikna ég með, samt ekki endilega þar sem oft er mjög auðvelt að finna einhverja sérleið fram hjá banninu. Eins og t.d. margumræddar bjórauglýsingar bera með sér. Og hvaða andskodans máli skiptir þó skotið sé inn í endrum og sinnum að hægt sé að fá alkahól frían bjór, ætli stór hópur íslendinga sé mikið að drekka hann? Þeir fara þá alla vega fínt með það. Framkvædarstjóri Vín Tríó ehf. sem flytur inn Bavaria, lætur hafa eftir sér að hingað til hafi menn leyft sér aðeins frjálsari auglýsingar á Internetinu heldur en t.d. í blöðum.

Það er akkúrat þetta sem mér finnst svo neyðarlega hallærislegt. Menn hafa leyft sjálfum sér hitt og þetta af því að það er svo auðvelt segja: Þetta er á gráu svæði, en ekki á svörtu eða hvítu svæðu. Umræddur framkvæmdarstjóri heldur því svo fram að "alla jafna" auglýsi hann áfengislausan bjór 0,0% en í þetta skipti hafi það misfarist.

Skellir svo skuldinni á "2 global" fékk þá til að gera borða fyrir sig. Var svo að skoða þessa Bavaria-borða í gær og rak þá alveg óvænt augun í mistökin. En hann er nú búin að byðja þá um að leiðrétta málin. þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir náðist ekki í aðstendendur Global

Það sem þeir svo hafa upp úr krafsinu er tvöföld auglýsing, ein frí í kaupbæti. Netið ku vera villta vestrið fyrir auglýsendur og þar vaða þeir uppi á sýnum eigin forsendum, þar er líka markhópurinn enda mun stærri hópur sem notar netið, margir löngu hættir að fletta blöðunum.

Bjórinn flæðir

Hlaupatíkur og brennivín

Alveg er endalaust hægt að velta sér upp úr þessari hundleiðinlegu áfengislöggjöf, á að leyfa sölu áfengis í verslunum eður ey. Við erum öll svo miklir eiginhagsmunaseggir, þeir sem vilja leyfa sölu á brennivíni í Bónus og Krónunni eru eðlilega þeir sem kaupa oft áfengi og nenna ekki að kaupa það í sérverslun enda allt of mikið mál að fara í ríkið, samt láta þeir sig nú alltaf hafa það greyin. Svo eru það hinir sem eru bindindismenn á vín og tóbak og geta ekki unnt öðrum að drekka sig fulla. Það er reyndar einn hópur enn, það eru það þeir sem hafa innbyrgt svo mikið brennivín um ævina að þeir hafa næstum glatað glórunni og hafa því sagt skilið við Bakkus. Ég er einmitt ein af þeim síðasttöldu og þar af leiðandi steinhætt að fara í ríkið, en grínlaust held ég að það verði ekki gaman að búa nálægt sólahringsbúðunum ef áfengi verður þar á boðstólum.

Síðan er það annað, í Krónunni og Bónus eru nú ekki margir yfir sextán ára að afgreiða enda tíma þeir helst ekki að borga nema allra lægsta texta og varla það, aumingjas mennirnir sem eiga þessar búðir alltaf skítblankir bara af því að þeir eru svo góðir við litla manninn. Þeir verða svo sem ekkert í vandræðum að leysa svona smámál, fjölga bara hlaupatíkunum, þá verður ein í sígarettunum og eitthvað fleiri í áfenginu "reyndar bara seldar sígó í Krónunni" þeir nenna ekki að standa í tóbakssölu í Bónus enda lítið upp úr því að hafa.

Það var ekki fleira að sinni.

Góða nótt.

Öll fæðumst við saklaus

Ég hef hingað til ekki verið fylgjandi dauðarefsingu, en ég held svei mér þá að ég þurfi að endurskoða þá afstöðu mína rækilega. Þessi maður virðist gjörsneiddur mannlegu eðli, gjörsamlega smviskulaus. Að líkja honum við grimmt dýr finnst mér vera óvirðing við dýrin. Mín skoðun er því sú að það á að taka hann af lífi sem allra fyrst. Mig langar ekki til að hugsa út í hvað gerði þennan mann að viðurstyggilegu skrímsli, ég hlýt þó að álíta að hann sé alvarlega sjúkur, ég get með engu móti ýmindað mér hvað er í gangi upp í hausnum á honum sem betur fer, ég reikna fastlega með að mannkyninu öllu yrði greiði gerður með aftöku hans, tel líka að honum sé fyrir bestu að hverfa úr þessu jarðlífi. Einhvernvegin get ég samt sem áður ekki varist þeirri hugsun hvað gerði manninn svona afbrigðilegan og grimman, öll fæðumst við saklaus í þennan heim.

Handtekinn fyrir að nauðga þriggja ára stúlku

Sturlaður

Góðan dag! Þá er komin vetur, Akrafjallið orðið hvítt niður í miðjar hlíðar. Og ég sem ætla að skreppa norður í land í vikunni, alla leið til Akureyrar, ég elska Akureyri í sumarskrúða en mér finnst fjári kalt þar á veturna. Skóli í kvöld, alltaf nóg að gera, var í nöglum í gær, neglur í dag og á morgun líka, bara gott mál. Mikið var sonur minn heppin að hafa ekki fengið sér samloku í skólanum á fimmtudaginn síðasta, aðrir voru ekki eins heppnir og máttu dúsa á klóinu illa á sig komnir tímunum saman. Einhverjum gaurum datt nebbla í hug að setja laxerolíu í brauðið í sjoppunni, mér hefði nú þótt sniðugra að lauma vökvanum í kaffið á kennarastofunni, en það er svo allt önnur saga.

 

Afkvæmi fæðist: Foreldrar, ættingjar og vinir verða himinlifandi, svona í flestum tilfellum alla vega. Svo kemur að því að það þarf að gefa barninu nafn, en þá vandast málin, móðirin vill kanski láta barnið heita Guðmund en faðirinn Jón. Ömmur og afar ætlast til að barnið verði skírt eftir sér og foreldrarnir verða andvaka þegar líður að því að barnið skuli skírt. Sem betur fer er til mjög haghvæm lausn á þessum vanda, en þar sem tiltölulega fáir foreldrar hafa komið auga á hana vil ég nú gera þessu máli svolítið nánari skil. Lausnin er sú að gera eitt nafn úr tveim eða fleiri nöfnum afa eða ömmu, eða þeirra forfeðra og ættingja sem bráðnauðsinlegt er að láta heita eftir. Ef barnið er drengur er haghvæmt að láta hann heita eftir báðum öfunum. Svo heppilega vill til að meirihluti íslenskra nafna er samsett úr tveimur orðum: forskeyti og venjulegu nafni svo sem Ás-geir, Þor-kell, Guð-finnur o.s. frv.

Hér eru nokkur dæmi:

Afi 1 heitir Sturlaugur. Afi 2 heitir Starkaður. Barnið er skírt Sturlaður.

Skamkell.....Eilífur........Skammlífur.

Ísleifur......Sigurbjörn........Ísbjörn

Albert .....Ársæll......Alsæll.

Viðar........Jörundur............Viðundur

Hringur........Guttormur.........Hringormur

Stórólfur......Friðþjófur.........Stórþjófur

Svo má líka slá ömmu og afa nöfnum saman.

Haraldur.......Mónika.......Harmónika

Kormákur.........Albertína.........Kortína

Hákon........Margret ........Hágrét

Alltaf svo gama hjá mér.

Mitt barnabarn gæti t.d. heitið.... Sturlfríður.....eða..Hólmsturla.....

Brjóstamjólk

Einn fyrir nóttina!

Kona ein kom með kornabarn í ungbarnaeftirlitið Þegar læknirinn var búin að skoða og vigta barnið sagði hann " hann er svolítið léttur " er barnið á brjósti spurði doksi ? Já svaraði konan, farðau þá úr að ofan vinan ég ætla að skoða þig, svo byrjaði doksi að strjúka og nudda brjóst konunnar af miklum móð, en það er engin mjólk í brjóstunum þínum sagði hann alveg steinhissa. Það veit ég vel svaraði konan, ég er nebbla amma barnsins, ég er nú samt fegin að hafa komið.

Góða nótt nú er ég sko farin í koju ´

Áður en ég bulla meira, knús á liðið