Ekki gaman á fjöllum

Ekkert smá óhugnanlegt að detta ofan í sprungu einhversstaðar upp í öræfum.
Fyrir mörgum árum fór ég í jeppaferð um áramót, ferðinni var heitið yfir Langjökul, og ó my god! Þvílík svaðilför brrr mér verður bara kalt við tilhugsunina eina saman, en til að gera langa sögu stutta þá vorum við nokkuð mörg saman í þessari ferð, svona 10 jeppar í halarófu, allir voða glaðir og sonna, nema ég mér fannst þetta nebbla alls ekki gaman þegar á hólminn var komið.
Ferðin gekk stórslysalaust til að byrja með, en ekki leist mér nú á blikuna þegar ég sá vistarveruna sem mér stóð til boða að eyða síðasta degi ársins í. Skúr með fullt af rúmum, tréborðum, stólum og hrikalegum kulda blasti við í allri sinni dýrð, kannski ekki alveg það sem ég átti von á "veit ekki við hverju ég bjóst, kannski hótelsvítu " En áramótin komu á Hveravöllum eins og annars staðar og ég reyndi að hafa gaman af, það var samt mjög erfitt. Svo þegar haldið var heim á leið þá byrjuðu vandræðin fyrir alvöru, bílar festust og festust og festust, svei mér ef það var ekki aðalkikkið hjá sumum, þangað til að einn jeppinn pikkfestist og sat sem fastast sama hvað var ýtt, mokað, hleypt úr dekkjum og ég veit ekki hvað, auðvitað þurfti ég að vera farþegi akkúrat í þessu pikkfasta farartæki.
Nú nú, jeppinn fór ekki hænufeti lengra í þetta sinn og ekki annað ráð en að troða sér inn í annað tryllitæki. Fasti jeppinn varð náttla skilin eftir og allt, þetta var svo mikil svaðilför að fréttir af henni voru komnar í blað allra landsmanna áður en hópurinn náði að brjóta sér leið til byggða.
Ég sór þess dýran eyð að aldrei skyldi ég láta plata mig aftur í svona "skemmtiferð" og við það hef ég staðið.
Snjór, kuldi og vosbúð eru sem sé ekki það sem ég leita eftir þegar ég er að ferðast, sól, hiti og grænt gras eiga miklu meira upp á pallborðið hjá mér. Og svo nottla sól og sandur líka.

Leiðsögumaðurinn hvarf ofan í jökulsprungu